Kaddish

Le thème central du Kaddish, pièce majeure de la liturgie juive, est la glorification et la sanctification du nom divin. Il en existe plusieurs versions, que l’on utilise pour marquer la séparation entre les différentes sections d’un service. Quand on parle de « dire Kaddish », on fait généralement référence plus précisément au « kaddish des endeuillés », qui en est la version la plus connue, et qui est récitée aussi bien lors de services de prières habituels que durant des funérailles ou évènements commémoratifs. Ainsi, cela désigne sans ambiguïté les rites liés au deuil dans le judaïsme.


יִתְגַּדַּל וְיִתְקַדַּשׁ שְׁמֵהּ רַבָּא.
Yitgaddal veyitqaddash shmeh rabba

בְּעָלְמָא דִּי בְרָא כִרְעוּתֵהּ
Beʻalma di vra khir'uteh

וְיַמְלִיךְ מַלְכוּתֵהּ
veyamlikh malkhuteh

בְּחַיֵּיכוֹן וּבְיוֹמֵיכוֹן
beḥayekhon uvyomekhon

וּבְחַיֵּי דְכָל בֵּית יִשְׂרָאֵל
uvḥaye dekhol bet yisrael

בַּעֲגָלָא וּבִזְמַן קָרִיב. וְאִמְרוּ אָמֵן
beʻagala uvizman qariv veʼimru amen

יְהֵא שְׁמֵהּ רַבָּא מְבָרַךְ לְעָלַם וּלְעָלְמֵי עָלְמַיָּא
yehe shmeh rabba mevarakh leʻalam ulʻalme ʻalmaya

יִתְבָּרַךְ וְיִשְׁתַּבַּח וְיִתְפָּאַר וְיִתְרוֹמַם
Yitbarakh veyishtabbaḥ veyitpaar veyitromam

וְיִתְנַשֵּׂא וְיִתְהַדָּר וְיִתְעַלֶּה וְיִתְהַלָּל
veyitnasse veyithaddar veyitʻalleh veyithallal

שְׁמֵהּ דְקֻדְשָׁא בְּרִיךְ הוּא.
shmeh dequdsha, brikh hu.

לְעֵלָּא (לְעֵלָּא מִכָּל) מִן כָּל בִּרְכָתָא
leʻella (lʻella mikkol) min kol birkhata

וְשִׁירָתָא תֻּשְׁבְּחָתָא וְנֶחֱמָתָא
veshirata tushbeḥata veneḥemata

דַּאֲמִירָן בְּעָלְמָא. וְאִמְרוּ אָמֵן
daamiran beʻalma veʼimru amen

יְהֵא שְׁלָמָה רַבָּא מִן שְׁמַיָּא,
Yehe shlama rabba min shmayya

[וְ]חַיִּים [טוֹבִים]
[ve]hayyim [tovim]

עָלֵינוּ וּלְכָל עַמּוֹ יִשְֹרָאֵל וְאִמְרוּ אָמֵן.
alanu ulkhol yisrael v'ʼimru amen

עוֹשֶֹה שָׁלוֹם בִּמְרוֹמָיו,
ʻoseh shalom bimromav

הוּא [בְּרַחֲמָיו] יַעֲשֶֹה שָׁלוֹם עָלֵינוּ,
hu [berakhamav] yaʻase shalom ʻalenu

וְעַל כָּל [עַמּוֹ] יִשְֹרָאֵל וְאִמְרוּ אָמֵן
v'ʻal kol [ammo] yisra'el, v'ʼimru amen